اسانس سقز خوراکی

اسانس سقز خوراکی (که به آن روح سقز، روغن سقز، تربنتین، تربنتن، تربینتین و در اصطلاح عامیانه سقز نیز می گویند) سیالی است که از تقطیر رزین برداشت شده از درختان زنده، عمدتاً کاج، به دست می آید. این ماده عمدتاً به عنوان یک حلال تخصصی استفاده می شود، همچنین منبعی از مواد برای سنتزهای آلی است. سقز از ترپن ها، عمدتاً مونوترپن های آلفا و بتا پینن، با مقادیر کمتری از کارن، کامفن، دی پنتن و ترپینولن تشکیل شده است. جایگزین ها عبارتند از وایت اسپریت یا سایر تقطیرهای نفتی – اگرچه مواد شیمیایی تشکیل دهنده بسیار متفاوت هستند. کاج های مهم برای تولید سقز عبارتند از: کاج دریایی (Pinus pinaster)، کاج حلب (Pinus halepensis)، کاج ماسون (Pinus massoniana)، کاج سوماترا (Pinus merkusii)، کاج بلند برگ (Pinus palustris)، کاج لوبلی (Pinus taeda)، کاج (Pinus elliottii) و کاج پوندروزا (Pinus ponderosa).برای ضربه زدن به لایه های تولید کننده شیره درخت، دروگرها از یک سری هک برای حذف پوست درخت کاج استفاده کردند. درختان کاج پس از کنده شدن پوست، سقز خام (اولئورسین) را روی سطح زخم به عنوان یک اقدام محافظتی برای بستن دهانه، مقاومت در برابر قرار گرفتن در معرض میکروارگانیسم‌ها و حشرات و جلوگیری از از دست رفتن شیره حیاتی ترشح می‌کنند. برداشت درختان را در رگه های V شکل در طول تنه ها زخمی می کند تا سقز خام را به داخل ظروف هدایت کند. سپس جمع آوری شد و به ارواح سقز تبدیل شد. عملکرد سقز خام ممکن است تا 40 درصد با استفاده از علف کش پاراکوات در چوب در معرض افزایش یابد.برش های V شکل به دلیل شباهتشان به سبیل های گربه، “گربه صورت” نامیده می شوند. این علائم روی درخت کاج نشان می دهد که از آن برای جمع آوری رزین برای تولید سقز استفاده می شده است.سقز (و رزین) به عنوان انبارهای دریایی تولید می شوند. درختان کاج مخصوصاً در کارولینای شمالی برای تهیه شیره‌ای استفاده می‌شدند که دوبار تقطیر می‌شد تا سقز و رزین (معروف به رزین) تهیه شود – از این رو پاشنه قیر نامیده می‌شود. درختان را با تاقچه ای به نام “جعبه” برای جمع آوری شیره دانه بندی می کردند. تعداد زیادی برده برای جمع آوری و پردازش شیره درختان استفاده می شد. زالن این را به عنوان برده داری صنعتی توصیف می کند – متفاوت از دیدگاه رایج تر بردگان در کشاورزی. در دهه 1840 کامفین به سوخت غالب لامپ در ایالات متحده تبدیل شد.درختان کاج کارولینای شمالی برای تولید کامفین مناسب بودند. این تجارت همچنین با گسترش تولید نیاز بیشتری به بردگان را فراهم کرد. چوب های پشتی مولدتر شدند. اغلب در زمستان که کشاورزی کندتر بود، برده ها را اجاره می کردند. ارزش بسیاری توسط بیمه عمر محافظت می شد. ویلمینگتون، NC به مرکز صنعت کامفین تبدیل شد. در شهرها، نور گاز نیز در دسترس بود، اما توسط طبقات بالا استفاده می شد. کامفین سوخت خانواده معمولی بود.Zallen گزارش می دهد که پس از Ft. تابستان، تولیدکنندگان سقز از بازارهای اصلی قطع شدند. رهایی آنها را بدون نیروی انسانی برای جمع آوری و فرآوری سقز رها کرد. کمپ ها قابل اشتعال بودند. بسیاری از آنها در راهپیمایی ویلیام تکومسه شرمن از ساوانا به گلدزبورو، NC سوزانده شدند. سقز خام جمع‌آوری‌شده از درختان ممکن است با تقطیر با بخار آب در دستگاه بخار مسی تبخیر شود. رزین مذاب پس از تقطیر سقز در ته‌های ساکن باقی می‌ماند. به این گونه سقز سقز صمغی می گویند. اصطلاح سقز صمغی ممکن است به سقز خام نیز اشاره داشته باشد که ممکن است باعث سردرگمی شود.سقز ممکن است به طور متناوب از تقطیر مخرب چوب کاج استخراج شود،  مانند کنده های خرد شده کاج، ریشه ها و بریده بریده، با استفاده از انتهای سبک بخش نفتای سنگین (با جوشش بین 90 تا 115 درجه سانتی گراد یا 195 تا 240 درجه فارنهایت). از یک پالایشگاه نفت خام به این گونه سقز سقز چوبی می گویند. استخراج چند مرحله ای ضد جریان معمولا استفاده می شود، بنابراین نفتای تازه ابتدا با چوب شسته شده در مراحل قبلی تماس می گیرد و نفتای مملو از سقز از مراحل قبلی قبل از تقطیر در خلاء با چوب تازه تماس می گیرد تا نفتا را از سقز بازیابی کند. چوب شسته شده برای بازیابی نفتای اضافی قبل از سوزاندن برای بازیابی انرژی بخارپز می شود.

سقز سولفات

هنگام تولید خمیر شیمیایی چوب از کاج یا سایر درختان مخروطی، سقز سولفات ممکن است از گاز تولید شده در هاضم های خمیر فرآیند کرافت متراکم شود. متوسط بازده سقز سولفات خام 10-5 کیلوگرم بر تن خمیر است. مگر اینکه سقز سولفات برای تولید انرژی در آسیاب بسوزد. به عنوان یک حلال، سقز برای نازک کردن رنگ های روغنی، برای تولید لاک و به عنوان ماده اولیه برای صنایع شیمیایی استفاده می شود. استفاده از آن به عنوان یک حلال در کشورهای صنعتی تا حد زیادی با جایگزین های بسیار ارزان تر سقز به دست آمده از نفت مانند روح سفید جایگزین شده است. محلول سقز و موم زنبور عسل یا موم کارناوبا از دیرباز به عنوان واکس مبلمان استفاده می شده است. سقز مخلوط شده با الکل غلات به عنوان کامفین یا “مایع سوزان” شناخته می شد. تقریباً از سال 1840 تا 1865، تا زمان ورود نفت سفید در طول جنگ داخلی، به عنوان سوخت لامپ جایگزین روغن نهنگ شد. سقز همچنین به عنوان منبع مواد اولیه در سنتز ترکیبات شیمیایی معطر استفاده می شود. کافور، لینالول، آلفا ترپینئول و ژرانیول که به طور تجاری مورد استفاده قرار می گیرند، معمولاً از آلفا پینن و بتا پینن تولید می شوند که دو جزء اصلی شیمیایی سقز هستند. این پینن ها با تقطیر جدا و خالص می شوند. مخلوطی از دی ترپن ها و تری ترپن ها که پس از تقطیر سقز به عنوان باقیمانده باقی می ماند به عنوان رزین فروخته می شود. سقز و تقطیرهای نفتی مانند روغن زغال سنگ و نفت سفید در طب عامیانه برای ساییدگی و زخم، به عنوان درمان شپش، و هنگامی که با چربی حیوانی مخلوط می‌شد، به عنوان ساینده سینه یا استنشاق برای بیماری‌های بینی و گلو استفاده می‌شد مالش قفسه سینه Vicks هنوز هم حاوی سقز در فرمولاسیون خود است، اگرچه نه به عنوان یک ماده فعال.سقز، که اکنون برای مصرف خطرناک است، یک داروی رایج در میان دریانوردان در دوران اکتشاف بود. این یکی از چندین محصولی بود که در ناوگان فردیناند ماژلان در طول اولین دور زدن کره زمین حمل شد. مصرف داخلی آن به عنوان درمانی برای انگل های روده ای استفاده شد. این خطرناک است، به دلیل سمی بودن این ماده شیمیایی.تنقیه سقز، یک پاک کننده بسیار خشن، قبلا برای یبوست یا نهفتگی سرسخت استفاده می شد. آنها همچنین برای مخالفان سیاسی در آرژانتین پس از استقلال مجازات شدند. سقز همچنین به دلیل خاصیت ضد عفونی کنندگی و “رایحه تمیز” به بسیاری از محصولات پاک کننده و بهداشتی اضافه می شود.در اوایل قرن نوزدهم آمریکا، سقز گاهی در لامپ ها به عنوان جایگزینی ارزان برای روغن نهنگ سوزانده می شد. به دلیل بوی شدید آن، بیشتر برای روشنایی در فضای باز استفاده می شد. ترکیبی از اتانول و سقز به نام کامفین به عنوان سوخت غالب لامپ جایگزین روغن نهنگ تا ظهور نفت سفید بود.موتورسیکلت های هوندا، اولین بار در سال 1946 تولید شد، به دلیل کمبود بنزین در ژاپن پس از جنگ جهانی دوم، با ترکیبی از بنزین و سقز کار می کردند.جیمز هریوت، دامپزشک و نویسنده، در کتاب خود «اگر فقط آنها می‌توانستند صحبت کنند»، استفاده از واکنش سقز با ید مجدد را برای «راندن ید به داخل بافت» یا شاید صرفاً تحت تأثیر قرار دادن مشتری تماشاگر با یک درمان دیدنی (یک ابر متراکم) توصیف می‌کند. از دود بنفش).سقز به طور گسترده ای به جین در طول جین کریز اضافه شد. بخار سقز به عنوان یک حلال آلی می‌تواند پوست و چشم‌ها را تحریک کند، به ریه‌ها و سیستم تنفسی و همچنین سیستم عصبی مرکزی در هنگام استنشاق آسیب برساند و از جمله موارد دیگر در هنگام بلع به سیستم کلیوی آسیب برساند. بلع می تواند باعث احساس سوزش، درد شکم، تهوع، استفراغ، گیجی، تشنج، اسهال، تاکی کاردی، بیهوشی، نارسایی تنفسی،  و پنومونی شیمیایی شود.

اداره ایمنی و بهداشت شغلی (OSHA) حد قانونی (محدودیت قرار گرفتن در معرض مجاز) برای قرار گرفتن در معرض سقز در محل کار را 100 ppm (560 میلی گرم بر متر مکعب) در یک روز کاری 8 ساعته تعیین کرده است. همین آستانه توسط مؤسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی (NIOSH) به عنوان حد مجاز قرار گرفتن در معرض (REL) پذیرفته شد. در سطوح 800 ppm (4480 mg/m3)، سقز بلافاصله برای زندگی و سلامتی خطرناک است.

ترکیبات اسانس سقز:

سقز مایعی با بوی قوی و بی رنگ است که از رزین برخی درختان به دست می آید. طعمی قوی، تند و تلخ دارد که بسیار ناخوشایند است و می تواند باعث تحریک دهان و گلو شود. اسانس سقز از هیدروکربن های ترپن (شامل α-پینن، بتا-پینن، لیمونن، 3-کارن و کامفن) همراه با سایر ترپن های اکسیژن دار مانند آنتول تشکیل شده است. با این حال، بسته به منبع محصول، نسبت آن ممکن است متفاوت باشد. و بسیاری از گونه های انبه (به ویژه انواع آسیایی) در واقع طعم نفت سفید یا سقز دارند. این کیفیت بسیار ارزشمند است، به عنوان مثال، در هند، جایی که انبه آنقدر محبوب است که تا 1000 گونه رشد می کند. سقز اصل. صمغ طبیعی سقز یک حلال شفاف است که از عصاره رزین مقطر آلی درختان کاج آرژانتینی ساخته شده است. سقز اصل به عنوان ماده ای برای مخلوط کردن رنگ های هنرمندان و به عنوان رقیق کننده استفاده می شود. همچنین در پولیش های دانه کتان/موم زنبور عسل استفاده می شود. سقز یک حلال رایج در رنگ روغن است که برای رقیق کردن رنگ، تمیز کردن برس ها و ایجاد جلوه های خاص استفاده می شود. بوی مشخص و قوی دارد که اغلب به عنوان تند توصیف می شود و حتی در مقادیر کم نیز قابل تشخیص است. در غذاها و نوشیدنی ها از روغن سقز مقطر به عنوان یک ماده طعم دهنده استفاده می شود. در تولید، روغن سقز در صابون و لوازم آرایشی و همچنین به عنوان حلال رنگ استفاده می شود. همچنین به عنوان عطر به عطرها، غذاها و مواد پاک کننده اضافه می شود. دوریان یک میوه استوایی است که به دلیل بوی متمایز و قوی خود شناخته شده است. گاهی اوقات به آن “سلطان میوه ها” می گویند. بوی دوریان یک ویژگی قطبی است که اغلب به عنوان تند توصیف می شود، مانند ترکیبی از پیاز گندیده، سقز و فاضلاب خام. سقز مخلوطی از ترپن ها است که هیدروکربن های غیر اشباع هستند که معمولاً دارای 10 اتم کربن هستند. این یک الکل نیست. هگزاکلرو بوتادین مایع شفافی است که بوی سقز می‌دهد. به طور طبیعی در محیط یافت نمی شود. هگزاکلرو بوتادین به عنوان یک محصول جانبی زمانی که مواد شیمیایی دیگر ساخته می شوند تشکیل می شود. هگزاکلروبوتادین عمدتاً برای ساخت ترکیبات لاستیکی استفاده می شود. از عطر، لوازم آرایشی و کاربردهای بهداشت دهان گرفته تا محصولات پاک کننده و شوینده ها: همه آنها حاوی مواد شیمیایی معطر هستند. بخش زیادی از تمام مولکول های معطر که اکنون در صنعت طعم و عطر استفاده می شود بر اساس مواد خام روغن سقز هستند و بنابراین با استفاده از منابع طبیعی به دست می آیند. روغن سقز از  رزین برخی از درختان کاج ساخته می شود. به عنوان دارو استفاده می شود. روغن سقز را با سقز صمغی که همان رزین است اشتباه نگیرید. روغن سقز برای درد مفاصل، درد عضلانی، درد عصبی و دندان درد روی پوست مالیده می شود. من موافقم که برخی از انواع انبه از هر کدام از انواع اصلی می توانند طعم عجیبی داشته باشند که من آن را با رنگ و سقز مرتبط می دانم. این یک طعم معمولی انبه نیست. ممکن است به عملکرد نامطلوب استفاده از کاربید کلسیم برای تسریع رسیدن مربوط باشد. بتا پینن، دی فنیل اکسید، اوسیمن و میرسن دارای بوهای مشخصه انبه و سقز  هستند.

هگزاکلروبوتادین

Hexachlorobutadiene

C₄Cl₆

هگزاکلروبوتادین، (اغلب به اختصار “HCBD”) Cl2C=C(Cl)C(Cl)=CCl2، مایعی بی رنگ در دمای اتاق است که بویی شبیه بوی سقز دارد. این یک دین آلیفاتیک کلردار با کاربردهای خاص است اما بیشتر به عنوان حلال برای سایر ترکیبات حاوی کلر استفاده می شود. از نظر ساختاری، دارای یک هسته 1،3 بوتادین است، اما به طور کامل با اتم های کلر جایگزین شده است. هگزاکلرو بوتادین عمدتاً در کارخانه های کلرینولیز به عنوان یک محصول جانبی در تولید تتراکلرید کربن و تتراکلرواتن تولید می شود. کلرینولیز یک واکنش زنجیره ای رادیکال است که زمانی رخ می دهد که هیدروکربن ها در شرایط پیرولیتیک در معرض گاز کلر قرار گیرند. هیدروکربن کلر می شود و کلروکربن های حاصل تجزیه می شوند. این فرآیند مشابه احتراق است، اما با کلر به جای اکسیژن.هگزاکلرو بوتادین به عنوان یک محصول جانبی در طی کلرینولیز مشتقات بوتان در تولید هر دو تتراکلرید کربن و تتراکلروتن رخ می دهد. این دو کالا در چنان مقیاس بزرگی تولید می‌شوند که به طور کلی می‌توان HCBD کافی برای پاسخگویی به تقاضای صنعتی به دست آورد. متناوبا، هگزاکلروبوتادین را می توان مستقیماً از طریق کلرزنی بوتان یا بوتادین سنتز کرد. محصولات واکنش های کلرینولیز به شدت به دما و فشاری که واکنش در آن انجام می شود بستگی دارد. بنابراین، با تنظیم این شرایط واکنش در حضور گاز کلر، هگزا کلروبوتادین را می توان حتی بیشتر کلر کرد تا تتراکلورواتیلن، هگزا کلرواتان، اکتاکلروبوتن و حتی دکاکلروبوتان به دست آورد. به طور کلی، افزایش تعداد جایگزین های کلر روی یک ترکیب، سمیت آن را افزایش می دهد اما قابلیت احتراق آن را کاهش می دهد. کلر زنی از طریق شکاف اسکلت کربنی از نظر ترمودینامیکی ترجیح داده می شود، در حالی که محصولات کلردار C4 در دماها و فشارهای پایین تر ترجیح داده می شوند. سه محصول کلرینولیز هگزاکلروبوتادین در واکنش های زیر نشان داده شده است.

یکی از کاربردهای اولیه هگزاکلروبوتادین به عنوان حلال برای کلر است که نمونه خوبی از عبارت رایج “مانند حل می شود مانند” است. حلالیت مولی کلر در HCBD در دمای 0 درجه سانتیگراد حدود 34٪ (2.17 مول در لیتر) است. حلالیت یک حلال کلر دیگر، تتراکلرید کربن، در دمای 0 درجه سانتیگراد حدود 30٪ (3.11 مول در لیتر) است. یک مول C4Cl6 می تواند کلر بیشتری نسبت به یک مول CCl4 حل کند، اما تفاوت وزن مولکولی بین دو حلال به حدی است که در هر لیتر حلال، کلر بیشتری را می توان در تتراکلرید کربن حل کرد. در زیر حلالیت مولی هگزا کلروبوتادین در مقایسه با تتراکلرید کربن در دماهای مختلف نشان داده شده است. درست مانند کلر، بسیاری دیگر از ترکیبات حاوی کلر را می توان به راحتی در محلول هگزا کلروبوتادین حل کرد. به عنوان یک حلال، نسبت به اسیدهای رایج و بازهای غیر هسته دوست انتخاب نمی شود. یک کاربرد توضیحی HCBD به عنوان یک حلال، کلرزنی تولوئن با FeCl3 برای تولید پنتاکلرومتیل بنزن است. هگزاکلرو بوتادین به طور انحصاری بر روی تتراکلرید کربن در این واکنش استفاده می شود زیرا کلرید آهن (FeCl3) در CCl4 نامحلول است.

با توجه به تمایل آن به ترکیبات کلر، HCBD مایع به عنوان یک اسکرابر به منظور حذف آلاینده های حاوی کلر از جریان های گاز استفاده می شود. نمونه ای از این کاربرد، استفاده از آن در تولید گاز HCl است که آلاینده های اولیه، به ویژه Cl2، در هگزا کلروبوتادین بیشتر از هیدروژن کلرید گازی حل می شوند.در طیف‌سنجی IR، هگزاکلروبوتادین گهگاه به‌عنوان مولد به منظور تجزیه و تحلیل فرکانس‌های کشش نوارهای کششی C-H استفاده می‌شود. عامل معمول مولینگ، Nujol، یک هیدروکربن است و بنابراین نوارهای کششی C-H را نشان می دهد که می تواند با سیگنال از نمونه تداخل کند. از آنجایی که HCBD حاوی هیچ پیوند C-H نیست، می توان از آن برای به دست آوردن این بخش از طیف IR استفاده کرد. متأسفانه برخی از ترکیبات آلی فلزی با HCBD واکنش نشان می دهند و بنابراین باید در انتخاب آن به عنوان عامل مولینگ دقت شود تا نمونه از بین نرود.هگزاکلروبوتادین کاربرد دیگری، البته تا حدودی قدیمی، به عنوان یک کشنده در سیستم های خنک کننده صنعتی دارد. اگرچه HCBD یک علف‌کش قوی است، اما در سال‌های اخیر، این کاربرد خاص به دلیل سمیت بالای این ترکیب در غلظت‌های پایین، متوقف شده است. هگزاکلرو بوتادین برای تولید لاستیک، کلروفلوئوروکربن ها و روان کننده ها استفاده می شود. در سیالات ترانسفورماتور، هیدرولیک، ژیروسکوپ و فرآیندهای انتقال حرارت استفاده می شود. هگزاکلروبوتادین همچنین در حلال ها، در فرآیندهای آزمایشگاهی و در فرآیندهای صنعتی استفاده می شود. هگزاکلرو بوتادین (HCBD) در درجه اول به عنوان یک محصول جانبی از تولید کلر تولید می شود.هیدروکربن ها، به ویژه پرکلرواتیلن، تری کلرواتیلن و تتراکلرید کربن، اما می تواند تولید شده در طول تولید منیزیم از طریق الکترولیز12. طبق گزارش های اخیر به سازمان محیط زیست سازمان مللبرنامه، به نظر نمی رسد HCBD عمداً در اروپا، ژاپن، کانادا یا ایالات متحده ساخته شود.ایالت ها. تولید عمدی در اروپا در اواخر دهه 1970 متوقف شد. در دیگر نقاط جهان،تولید HCBD در سالهای بعد محدود یا ممنوع شده است. با این حال، مواد شیمیایی همچنان وجود داردبه عنوان محصول جانبی تولید شیمیایی تولید می شود. روشهای مختلفی برای سنتز HCBD در دو اختراع 8،9 شرح داده شده است. HCBD را می توان مستقیماً سنتز کرداز طریق کلرزنی بوتادین یا بوتان یا تولید شده به عنوان محصول جانبی هیدروکربن کلردارتولید، از جمله پرکلرواتیلن، تری کلرواتیلن و تتراکلرید کربن. به نظر می رسد که HCBD،تولید شده به عنوان یک محصول جانبی در طول سنتز سایر ترکیبات مورد علاقه اهداف تجاری ، ممکن است بازیافت شود.

دی فنیل اکسید

Diphenyl ether

C₁₂H₁₀O

نام های دیگر Oxydibenzene Diphenyl Ether Diphenyl oxide 1,1′-Oxybisbenzene Phenoxybenzene

دی فنیل اکسید که به نام DPO یا دی فنیل اتر نیز شناخته می شود یک ترکیب آلی با فرمول شیمیایی O(C6H5)2 است. مانند سایر حلقه های فنیل، اکسید دی فنیل در معرض واکنش های مختلفی مانند هیدروکسیلاسیون، هالوژناسیون، نیتراسیون، آلکیلاسیون فریدل کرافت و سولفوناسیون است. دی فنیل اکسید یک مایع چسبنده بی رنگ با بوی مطبوع است. اکسید دی فنیل ممکن است بسته به چگالی آن در آب فرو برود یا شناور شود.دی فنیل اتر ترکیب آلی با فرمول (C6H5)2O است. این یک جامد بی رنگ و کم ذوب است. این، ساده‌ترین دیاریل اتر، کاربردهای متنوعی دارد دی فنیل اکسید مایعی بی رنگ با بوی ملایم و مطبوع است. بوی آن مانند برگ های پلارگونیا قوی، کمی فنلی، خشن و شیرین، یادآور کافور و آنتول است. طعم دی فنیل اکسید گلگون، شمعدانی مانند، گلی است که در سبزیجات خوش طعم، زرد میوه ای، میوه ای گرمسیری، میوه های دیگر مفید است.. دی فنیل اکسید برای کاربردهای مختلفی مانند محیط های فرآوری، مواد خام یا حلال ها در بسیاری از صنایع از جمله مواد شیمیایی، عطرها و پتروشیمی ها استفاده می شود. دی فنیل اتر به دلیل بویی که یادآور شمعدانی معطر است و همچنین پایداری و قیمت پایین آن به طور گسترده در عطر صابون استفاده می شود. دی فنیل اتر و بسیاری از خواص آن اولین بار در سال 1901 گزارش شد. با اصلاح سنتز اتر ویلیامسون، در اینجا واکنش فنل و بروموبنزن در حضور باز و مقدار کاتالیزوری مس، سنتز می شود:

PhOH + PhBr → PhOPh + HBr

با واکنش های مشابه، دی فنیل اتر یک محصول جانبی مهم در هیدرولیز فشار بالا کلروبنزن در تولید فنل است.ترکیبات مرتبط با واکنش های اولمان تهیه می شوند.این ترکیب تحت واکنش های معمول سایر حلقه های فنیل، از جمله هیدروکسیلاسیون، نیتراسیون، هالوژناسیون، سولفوناسیون و آلکیلاسیون یا آسیلاسیون فریدل کرافت است. کاربرد اصلی دی فنیل اتر به عنوان یک مخلوط یوتکتیک با بی فنیل است که به عنوان سیال انتقال حرارت استفاده می شود. چنین مخلوطی به دلیل محدوده دمایی نسبتاً بزرگ حالت مایع آن برای کاربردهای انتقال حرارت مناسب است. یک مخلوط یوتکتیک (به طور تجاری، Dowtherm A) 73.5٪ دی فنیل اتر و 26.5٪ بی فنیل است.دی فنیل اتر یک ماده اولیه در تولید فنوکساتین از طریق واکنش Ferrario است. فنوکساتین در تولید پلی آمید و پلی آمید استفاده می شود.دی فنیل اتر به دلیل بویی که یادآور شمعدانی معطر است و همچنین پایداری و قیمت پایین آن به طور گسترده در عطرهای صابون استفاده می شود. دی فنیل اتر نیز به عنوان یک کمک پردازش در تولید پلی استرها استفاده می شود. این جزء هورمون مهم T3 یا تری یدوتیرونین است.چندین دی فنیل اترهای پلی برومینه (PBDE) بازدارنده های شعله مفیدی هستند. از میان پنتا، هشت‌تا و ده‌بی‌دی‌ای، سه رایج‌ترین PBDE، تنها ده‌بی‌دی‌ای از زمان ممنوعیت آن در اتحادیه اروپا در سال 2003، هنوز در حال استفاده گسترده است. DecaBDE، همچنین به عنوان اکسید دکابرومودی فنیل شناخته می شود،  یک ماده شیمیایی صنعتی با حجم بالا است که سالانه بیش از 450000 کیلوگرم در ایالات متحده تولید می شود. اکسید دکابرومودی فنیل با نام تجاری Saytex 102 به عنوان بازدارنده شعله در ساخت رنگ ها و پلاستیک های تقویت شده به فروش می رسد.

دی فنیل اکسید ترکیب آلی است که برای کاربردهای مختلف استفاده می شود. آن را در مکانی خنک، خشک و دارای تهویه مناسب در یک ظرف اصلی در بسته نگهداری کنید. دی فنیل اکسید را از منابع احتمالی احتراق دور نگه دارید و از نور خورشید محافظت کنید. دی فنیل اکسید در آب نامحلول است. در اکثر حلال های آلی رایج حل می شود. در الکل، کلروفرم، اتیل استات، بنزن، دی اتیل اتر و اسید استیک گلاسیال محلول است. اکسید دی فنیل در نهایت می تواند با مواد اکسید کننده واکنش دهد و برای کاربردهای مختلفی مانند محیط های فرآوری، مواد خام یا حلال ها در صنایع استفاده می شود.