اسانس سیر خوراکی

اسانس سیر خوراکی (Allium sativum) گونه ای از گیاهان گلدار پیازدار از تیره آلیوم است. خویشاوندان نزدیک آن عبارتند از پیاز، موسیر، تره فرنگی، پیازچه، پیاز ولزی، و پیاز چینی. این گیاه بومی آسیای جنوبی، آسیای مرکزی و شمال شرقی ایران است و از دیرباز به عنوان چاشنی در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گرفته است، با سابقه چندین هزار ساله مصرف و استفاده بشر. برای مصریان باستان شناخته شده بود و هم به عنوان طعم دهنده غذا و هم به عنوان داروی سنتی استفاده می شد. چین 73 درصد از عرضه سیر جهان را در سال 2021 تولید کرد. Allium sativum یک گیاه گلدار چند ساله است که از پیاز رشد می کند. ساقه‌ای بلند و گلدار دارد که تا 1 متر (3 فوت) رشد می‌کند. تیغه برگ صاف، خطی، جامد و تقریباً 1.25-2.5 سانتی متر (0.5-1.0 اینچ) پهن است و راس آن حاد است. این گیاه ممکن است گلهای صورتی تا بنفش را از جولای تا سپتامبر در نیمکره شمالی تولید کند. این پیاز دارای بوی قوی است و معمولاً از 10 تا 20 میخک تشکیل شده است. میخک های نزدیک به مرکز متقارن هستند و میخک های اطراف مرکز می توانند نامتقارن باشند. هر میخک در یک برگ غلاف داخلی محصور شده است که توسط لایه‌هایی از برگ‌های پوشش بیرونی احاطه شده است. اگر سیر در زمان و عمق مناسب کاشته شود، می توان آن را تا شمال آلاسکا کشت کرد. گلهای هرمافرودیت تولید می کند. توسط زنبورها، پروانه ها، پروانه ها و سایر حشرات گرده افشانی می شود. شناسایی مولد وحشی سیر معمولی به دلیل عقیمی ارقام متعدد آن دشوار است، که توانایی آزمایش متقابل با خویشاوندان وحشی را محدود می کند. longicuspis که در آسیای مرکزی و جنوب غربی رشد می کند با این حال، از آنجا که Allium longicuspis نیز عمدتاً عقیم است، تردید وجود دارد که آن جد Allium sativum باشد. نامزدهای دیگری که پیشنهاد شده اند عبارتند از Allium tuncelianum، Allium macrochaetum و Allium truncatum که همگی بومی خاورمیانه هستند.Allium sativum در مناطقی که طبیعی شده است در طبیعت رشد می کند. “سیر وحشی”، “سیر کلاغ” و “سیر مزرعه” بریتانیا به ترتیب از گونه های Allium ursinum، Allium vineale و Allium oleraceum هستند. در آمریکای شمالی، Allium vineale (معروف به “سیر وحشی” یا “سیر کلاغ”) و Allium canadense (معروف به “سیر علفزار”، “سیر وحشی” یا “پیاز وحشی”) علف های هرز رایج در مزارع هستند. به اصطلاح سیر فیل در واقع یک تره وحشی (Allium ampeloprasum) است و نه یک سیر واقعی. سیر تک حبه ای (که به آن سیر مروارید یا سولو نیز می گویند) در استان یوننان چین منشا گرفته است. سیر آسان است و می توان آن را در تمام طول سال در آب و هوای معتدل کشت کرد. در حالی که تکثیر جنسی سیر امکان پذیر است، تقریباً تمام سیرهای کشت شده به صورت غیرجنسی با کاشت حبه های منفرد در زمین تکثیر می شوند. در آب و هوای سردتر، میخک بهتر است حدود شش هفته قبل از یخ زدن خاک کاشته شود. هدف این است که پیازها فقط ریشه تولید کنند و هیچ شاخه ای در بالای زمین تولید نکنند. برداشت در اواخر بهار یا اوایل تابستان است.گیاهان سیر را می توان از نزدیک با هم رشد داد و فضای کافی برای رشد پیازها باقی گذاشت و به راحتی در ظروف با عمق کافی رشد کرد. سیر در خاک های سست، خشک و با زهکشی خوب در مکان های آفتابی به خوبی عمل می کند و در مناطق آب و هوایی 4-9 USDA مقاوم است. هنگام انتخاب سیر برای کاشت، مهم است که پیازهای بزرگی را انتخاب کنید که میخک ها را از آنها جدا کنید. میخک های بزرگ همراه با فاصله مناسب در بستر کاشت باعث افزایش سایز پیاز نیز می شود. گیاهان سیر ترجیح می دهند در خاکی با محتوای آلی بالا رشد کنند، اما قادر به رشد در طیف وسیعی از شرایط خاک و سطوح pH هستند.

انواع مختلفی از سیر وجود دارد که مهمترین آنها به زیر گونه های سیر سخت و سیر نرم تقسیم می شود. عرض جغرافیایی که در آن سیر کشت می شود، بر انتخاب نوع آن تأثیر می گذارد، زیرا سیر می تواند در طول روز حساس باشد. سیر یقه سخت عموماً در آب و هوای سردتر رشد می‌کند و حبه‌های نسبتاً بزرگی تولید می‌کند، در حالی که سیر یقه نرم معمولاً نزدیک‌تر به خط استوا رشد می‌کند و میخک‌های کوچک و محکمی تولید می‌کند.لکه های سیر برداشته می شوند تا تمام انرژی سیر روی رشد پیاز متمرکز شود. این غذاها را می توان به صورت خام یا پخته مصرف کرد. در سال 2021، تولید جهانی سیر 28 میلیون تن بود که چین به تنهایی 73 درصد از کل آن را به خود اختصاص داده است. سیر تازه یا له شده ترکیبات گوگرددار آلیسین، آژوئن، دی آلیل پلی سولفیدها، وینیل دیتیین ها و اس-آلیل سیستئین و همچنین آنزیم ها، ساپونین ها، فلاونوئیدها و محصولات واکنش Maillard را هنگام پختن به دست می دهد که ترکیبات گوگردی نیستند.فیتوکمیکال های مسئول طعم تند سیر زمانی تولید می شوند که سلول های گیاه آسیب ببینند. هنگامی که یک سلول با خرد کردن، جویدن یا خرد کردن شکسته می شود، آنزیم های ذخیره شده در واکوئل های سلولی باعث تجزیه چندین ترکیب حاوی گوگرد ذخیره شده در مایعات سلولی (سیتوزول) می شود ترکیبات به دست آمده مسئول طعم تند یا تند و بوی تند سیر هستند. برخی از ترکیبات ناپایدار هستند و در طول زمان به واکنش خود ادامه می دهند.در میان آلیوم‌ها، سیر تا حد زیادی بالاترین غلظت محصولات واکنش اولیه را دارد که باعث می‌شود سیر بسیار قوی‌تر از پیاز، موسیر یا تره باشد. اگرچه بسیاری از انسان ها از طعم سیر لذت می برند، اما اعتقاد بر این است که این ترکیبات به عنوان یک مکانیسم دفاعی تکامل یافته اند و حیواناتی مانند پرندگان، حشرات و کرم ها را از خوردن این گیاه باز می دارند.تعداد زیادی از ترکیبات گوگردی به بو و طعم سیر کمک می کند. مشخص شده است که آلیسین عامل اصلی احساس “گرم” سیر خام است. این ماده شیمیایی کانال های پتانسیل گیرنده گذرای حرارتی را باز می کند که مسئول حس سوزاندن گرما در غذاها هستند. فرآیند پختن سیر آلیسین را از بین می برد و در نتیجه تندی آن را ملایم می کند. آلیسین، همراه با محصولات تجزیه دی آلیل دی سولفید و دی آلیل تری سولفید، به همراه سایر ترکیبات مشتق شده از آلیسین، مانند وینیل دیتین و آجوئن، عوامل اصلی بوی مشخص سیر هستند.به دلیل بوی تند سیر، گاهی اوقات «رز بدبو» نامیده می شود. زمانی که سیر به مقدار خورده شود، ممکن است در روز بعد در عرق و تنفس سیر غذاخوری به شدت مشهود باشد. این به این دلیل است که ترکیبات گوگردی با بوی قوی سیر متابولیزه شده و آلیل متیل سولفید را تشکیل می دهد. آلیل متیل سولفید (AMS) قابل هضم نیست و به خون منتقل می شود. به ریه ها و پوست منتقل می شود و از آنجا دفع می شود. از آنجایی که هضم چند ساعت طول می کشد، و ترشح AMS چندین ساعت بیشتر طول می کشد، اثر خوردن سیر ممکن است برای مدت طولانی وجود داشته باشد.گویا پدیده معروف «نفس سیر» با خوردن جعفری تازه تسکین می یابد. بنابراین، این گیاه در بسیاری از دستور العمل های سیر، مانند پیستو، پرسیلاد، و کره سیر استفاده شده در نان سیر گنجانده شده است.همچنین ترکیبات گوگردی فراوان موجود در سیر باعث سبز یا آبی شدن سیر در هنگام ترشی و پختن آن می شود. تحت این شرایط (یعنی اسیدیته، گرما) ترکیب حاوی گوگرد آلیین با اسیدهای آمینه رایج واکنش می‌دهد تا پیرول‌ها، خوشه‌هایی از حلقه‌های کربن-نیتروژن را بسازند این حلقه ها را می توان به مولکول های پلی پیرول متصل کرد. ساختارهای حلقه ای طول موج های خاصی از نور را جذب می کنند و بنابراین رنگی به نظر می رسند. مولکول دو پیرول قرمز، مولکول سه پیرول آبی و مولکول چهار پیرول سبز به نظر می رسد (مانند کلروفیل، تتراپیرول). مانند کلروفیل، رنگدانه های پیرول برای خوردن بی خطر هستند. پس از برش، مشابه تغییر رنگ در پیاز ناشی از واکنش اسیدهای آمینه با ترکیبات گوگردی،  سیر می تواند سبز شود. به دلیل وجود ترکیبات گوگردی در خون، سیر مصرفی ممکن است به عنوان یک دافع پشه عمل کند، اما هیچ مدرکی وجود ندارد که سیر برای این منظور موثر باشد.اسناد متعدد به خط میخی نشان می دهد که سیر حداقل از 4000 سال پیش در بین النهرین کشت می شده است. استفاده از سیر در چین و مصر نیز به هزاران سال پیش برمی گردد. سیر به خوبی حفظ شده در مقبره توتانخ آمون (حدود 1325 قباز میلاد) یافت شد.سربازان یونان و روم باستان، ملوانان، و طبقات روستایی (Virgil, Eclogues ii. 11) و طبق گفته پلینی بزرگ (Natural History xix. 32) توسط دهقانان آفریقایی مصرف می شد. یونانیان باستان سیر را به عنوان شامی برای هکاته بر روی انبوه سنگ ها در چهارراه قرار می دادند (تئوفراستوس، شخصیت ها، مرد خرافاتی).سیر در غذاهای سنتی انگلیسی نادر بود (اگرچه گفته می‌شود قبل از سال 1548 در انگلستان رشد می‌کرده است) اما یک عنصر رایج در اروپای مدیترانه‌ای بوده است. ترجمه های ج. 1300 Assize of Weights and Measures، یک قانون انگلیسی که عموماً به قرن سیزدهم برمی گردد، بخشی را نشان می دهد که به واحدهای استاندارد تولید، فروش و مالیات سیر مربوط می شود – صد نفر از 15 طناب هر کدام 15 سر  – اما لاتین. نسخه متن ممکن است به شاه ماهی اشاره کند تا سیر. سیر برای طب سنتی در فرهنگ های مختلف مانند مصر، ژاپن، چین، روم و یونان استفاده شده است. پلینی در تاریخ طبیعی خود فهرستی از شرایطی ارائه کرد که در آن سیر مفید تلقی می شد (N.H. xx. 23). جالینوس، که در قرن دوم می نوشت، سیر را به عنوان “تریاک روستایی” (درمان همه چیز) ستایش کرد (رجوع کنید به پائولوس آجینتا، اثر اف. آدامز، ص 99). الکساندر نکام، نویسنده قرن دوازدهم (نگاه کنید به نسخه رایت از آثارش، ص 473، 1863)، آن را به عنوان تسکین دهنده گرمای خورشید در کار مزرعه مورد بحث قرار داد. در قرن هفدهم، توماس سیدنهام آن را به عنوان یک کاربرد در آبله همرو ارزیابی کرد و ویلیام کالن، Materia Medica در سال 1789 چند قطره را یافت که تنها با آن درمان می شود. سیر به طور گسترده در سراسر جهان به دلیل طعم تندش به عنوان چاشنی یا چاشنی استفاده می شود.پیاز گیاه سیر پر مصرف ترین قسمت گیاه است. به استثنای انواع تک حبه ای، پیازهای سیر معمولاً به بخش های گوشتی متعددی به نام میخک تقسیم می شوند. حبه سیر برای مصرف (خام یا پخته) یا برای اهداف دارویی استفاده می شود. آنها طعمی تند و تند دارند که با پخت و پز به میزان قابل توجهی ملایم و شیرین می شود. عطر متمایز عمدتاً به دلیل ترکیبات ارگانوسولفور از جمله آلیسین موجود در حبه‌های سیر تازه و آجوئن است که هنگام له کردن یا خرد کردن آنها ایجاد می‌شود. متابولیت دیگر آلیل متیل سولفید مسئول تنفس سیر است.سایر قسمت های گیاه سیر نیز خوراکی است. برگها و گلهای (بلبیل) روی سر (اسپات) گاهی خورده می شود. آنها از نظر طعم ملایم تر از لامپ ها هستند،  و اغلب در حالی که نابالغ و هنوز نرم هستند مصرف می شوند. سیر نارس را گاهی مانند پیازچه می کشند و به عنوان «سیر سبز» می فروشند. هنگامی که سیر سبز اجازه می‌یابد از مرحله «پیازچه» رشد کند، اما اجازه داده نمی‌شود که به طور کامل بالغ شود، ممکن است سیر «گرد»، پیازی مانند پیاز در حال جوش تولید کند، اما مانند یک پیاز بالغ به حبه‌هایی جدا نشود.سیر سبز طعم و عطر سیر را بدون تندی به غذا می دهد. سیر سبز اغلب در آسیای جنوب شرقی (به عنوان مثال ویتنامی، تایلندی، میانمار، لائوس، کامبوج، سنگاپور) و آشپزی چینی خرد شده و سرخ شده یا در سوپ یا دیگ داغ پخته می شود و بسیار فراوان و کم قیمت است. علاوه بر این، ساقه‌های گل نابالغ (منظره‌های) گردن سخت گاهی برای استفاده‌هایی مشابه مارچوبه در سرخ‌کرده‌ها به بازار عرضه می‌شوند.قسمت های غیر خوراکی یا به ندرت خورده شده گیاه سیر شامل “پوست” است که هر میخک و خوشه ریشه را می پوشاند. لایه‌های کاغذی و محافظ «پوست» روی قسمت‌های مختلف گیاه معمولاً در طول آماده‌سازی برای بیشتر مصارف آشپزی دور انداخته می‌شوند، اگرچه در کره گاهی اوقات سرهای کامل نابالغ با پوست‌های لطیف دست نخورده تهیه می‌شوند. خوشه ریشه متصل به صفحه پایه پیاز تنها بخشی است که معمولاً به هیچ شکلی خوش طعم در نظر گرفته نمی شود.یک روش جایگزین این است که روی لامپ را جدا کنید، روی میخک ها را با ریختن روغن زیتون (یا سایر چاشنی های روغنی) روی آنها بپوشانید و آنها را در فر کباب کنید. سیر نرم می شود و می توان آن را با فشردن انتهای (ریشه) پیاز یا به صورت جداگانه با فشار دادن یک سر حبه از حبه ها استخراج کرد. در کره، سرهای سیر در طی چند هفته گرم می شوند. محصول حاصل که سیر سیاه نام دارد شیرین و شربتی است و به آمریکا، انگلستان و استرالیا صادر می شود.

سیر را می‌توان روی انواع مختلف نان، معمولاً در محیطی از کره یا روغن، برای ایجاد انواع غذاهای کلاسیک مانند نان سیر، نان تست سیر، بروشتا، کراستینی و کاناپه استفاده کرد. طعم و مزه در شدت و عطر با روش های مختلف پخت متفاوت است. اغلب با پیاز، گوجه فرنگی یا زنجبیل جفت می شود.چشمه های نابالغ لطیف و خوراکی هستند. آنها همچنین به عنوان “نیزه های سیر”، “ساقه” یا “بالا” شناخته می شوند. اسکیپ ها معمولا طعم ملایم تری نسبت به میخک دارند. آنها اغلب در سرخ کردن یا آب پز مانند مارچوبه استفاده می شود. برگ سیر یک سبزی محبوب در بسیاری از مناطق آسیا است. برگ ها را بریده، تمیز می کنند و سپس با تخم مرغ، گوشت یا سبزیجات سرخ می کنند.پودر سیر از سیر کم آب تهیه می شود و می تواند به عنوان جایگزینی برای سیر تازه استفاده شود، اگرچه طعم آن کاملاً یکسان نیست. نمک سیر پودر سیر را با نمک خوراکی ترکیب می کند. سیر یک جزء اساسی در بسیاری یا اکثر غذاهای مناطق مختلف از جمله آسیای شرقی، آسیای جنوبی، آسیای جنوب شرقی، خاورمیانه، شمال آفریقا، جنوب اروپا، اروپای شرقی و بخش هایی از آمریکای لاتین است. چاشنی های آمریکای لاتین، به ویژه، از سیر در سوفریتو و موفونگو استفاده می کنند.روغن ها را می توان با حبه های سیر طعم دار کرد. این روغن های تزریق شده برای طعم دادن به انواع سبزیجات، گوشت ها، نان ها و پاستا استفاده می شود. سیر، همراه با سس ماهی، فلفل دلمه‌ای تازه خرد شده، آب لیموترش، شکر و آب، یک ماده ضروری اساسی در سس ماهی است که یک چاشنی سس پر استفاده در هندوچین است. در شرق و جنوب شرق آسیا، روغن چیلی با سیر یک سس غوطه ور محبوب است، به ویژه برای گوشت و غذاهای دریایی. Tuong ot toi Viet Nam (سس سیر چیلی ویتنام) یک چاشنی و چاشنی بسیار محبوب در سراسر آمریکای شمالی و آسیا است. در برخی غذاها، پیازهای جوان را به مدت سه تا شش هفته در مخلوطی از شکر، نمک و ادویه ترشی می کنند. در اروپای شرقی، شاخساره ها را ترشی می کنند و به عنوان پیش غذا مصرف می کنند. سیر لابا که از خیساندن سیر در سرکه تهیه می شود، نوعی سیر ترشی است که در شمال چین برای جشن سال نو چینی با کوفته سرو می شود.سیر در آشپزی خاورمیانه و عربی ضروری است و در بسیاری از مواد غذایی وجود دارد. در شام، سیر را به طور سنتی همراه با روغن زیتون و گاهی نمک له می کنند تا سس سیر خاورمیانه ای به نام توم (تُوم؛ به معنای «سیر» در عربی) ایجاد شود. در حالی که توم به طور انحصاری با گوشت سرو نمی شود، معمولاً با مرغ یا سایر غذاهای گوشتی مانند شاورما جفت می شود. سیر همچنین یک جزء کلیدی در برخی از انواع هوموس است، یک دیپ عربی که از نخود، تاهین، سیر، آب لیمو و نمک تشکیل شده است.سیر کم دودی در غذاهای بریتانیا و سایر غذاهای اروپایی استفاده می شود. مخصوصاً برای پر کردن مرغ و شکار و در سوپ ها و خورش ها ارزشمند است.امولسیون کردن سیر با روغن زیتون باعث تولید آیولی می شود. سیر، روغن و یک پایه درشت تولید اسکوردالیا می کنند. سیر، روغن و آب له شده یک سس با طعم قوی به نام مجدی تولید می کند. از مخلوط کردن سیر، بادام، روغن و نان خیس خورده، آجوبلانکو تولید می شود. تزاتزیکی، ماست مخلوط با سیر و نمک، سس رایج در غذاهای مدیترانه شرقی است. در اندازه معمولی 1 تا 3 حبه (3 تا 9 گرم)، سیر ارزش غذایی قابل توجهی ندارد، با محتوای تمام مواد مغذی ضروری زیر 10 درصد ارزش روزانه (DV) . هنگامی که سیر در 100 گرم بیان شود، حاوی چندین ماده مغذی در مقادیر غنی (20٪ یا بیشتر از DV)، از جمله ویتامین B6 و C، و مواد معدنی رژیمی منگنز و فسفر است. در هر وعده 100 گرمی، سیر منبع متوسطی (10 تا 19 درصد DV) از برخی ویتامین‌های B، از جمله تیامین و اسید پانتوتنیک، و همچنین مواد معدنی رژیم غذایی کلسیم، آهن و روی است ترکیب سیر خام حدود 59 درصد آب، 33 درصد کربوهیدرات، 6 درصد پروتئین، 2 درصد فیبر غذایی و کمتر از 1 درصد چربی است. آلیین، یک ترکیب حاوی گوگرد که در سیر یافت می شود:

ترکیبات اسانس سیر:

اسانس سیر همان روغن فراری است که از سیر به دست می آید. معمولاً با استفاده از تقطیر با بخار آب تهیه می شود و همچنین می تواند از طریق تقطیر با استفاده از اتر تهیه شود. در آشپزی و به عنوان چاشنی، مکمل غذایی و همچنین به عنوان حشره کش استفاده می شود. سیر بومی دشت های غرب آسیا است. استفاده از آن در آشپزی به قدمت بشریت است.سیر سالم بدون بو است، اما با بریدن یا فشار دادن آن، فوراً ترکیبات گوگردی شدیداً خوشبو و واکنش‌پذیر شیمیایی تولید می‌شود. این مکانیسم سیر را در برابر انگل ها و کپک ها محافظت می کند و به دلیل تولید آنزیمی آلیسین (دی آلیل دی سولفید سولفوکسید) از ترکیب پایدار آلیین (S-alyl-L-cystein sulphoxide) است. بوی سیر تازه خرد شده از آلیسین می آید. واکنش بیشتر ممکن است منجر به بوهای قوی اضافی مانند دی آلیل دی سولفید و وینیل-[4H]-دیتین ها شود . آنزیم آلیناز با حرارت دادن کوتاه دناتوره می شود و بنابراین سیر نگهداری شده طعم ملایمی دارد. ترکیبات گوگردی سیر ضد باکتری و آنتی اکسیدان هستند و فواید دارویی آن هنوز در حال بررسی است.رامسون و پیاز را نیز ببینید. روغن سیر معمولاً با استفاده از تقطیر با بخار تهیه می شود،  که در آن سیر له شده با تراکم حاصل حاوی روغن بخارپز می شود. اسانس سیر حاوی ترکیبات گوگردی فرار مانند دی آلیل دی سولفید است که 60 درصد از ترکیبات روغن است. روغن سیر تقطیر شده با بخار معمولا دارای بوی تند و نامطلوب و رنگ زرد مایل به قهوه ای است. بوی آن به وجود دی آلیل دی سولفید نسبت داده شده است. برای تولید حدود 1 گرم اسانس سیر خالص تقطیر شده با بخار آب، حدود 500 گرم سیر مورد نیاز است. قدرت اسانس سیر رقیق نشده 900 برابر سیر تازه و 200 برابر سیر کم آب است.از اتر نیز می توان برای استخراج روغن سیر استفاده کرد. نوعی روغن سیر شامل خیساندن سیر خرد شده یا خرد شده در روغن نباتی است، اما این اسانس سیر خالص نیست. بلکه روغنی است که با سیر دم کرده است. روغن سیر به عنوان یک مکمل غذایی یا کمک کننده گوارشی استفاده می شود که معمولاً در کپسول فروخته می شود، که ممکن است با مواد دیگر رقیق شود. برخی از فرآورده های تجاری با سطوح مختلف رقیق سازی تولید می شوند، مانند فرآورده ای که حاوی 10 درصد اسانس سیر است. هیچ تحقیق بالینی که اثرات سلامتی مصرف اسانس سیر را تایید کند وجود ندارد.مخلوط طعم تثبیت شده سیر مخلوطی اختصاصی از پودر سیر دهیدراته شده با اسانس سیر است که طعم پودر سیر را افزایش می دهد.اسانس سیر را می توان به عنوان حشره کش استفاده کرد و با آب رقیق کرد و روی گیاهان اسپری کرد. روغن با طعم سیر تولید و برای مصارف پخت و پز و چاشنی استفاده می شود و گاهی اوقات به عنوان یک ماده در مخلوط های چاشنی استفاده می شود. این با اسانس سیر متفاوت است و معمولاً شامل استفاده از سیر خرد شده، خیس شده یا له شده است که در روغن های گیاهی مختلف قرار می گیرد تا روغن را طعم دار کند. در سال 2016، تحقیقات بالینی نشان داد که مصرف سیر تنها کاهش اندکی در فشار خون (4 میلی‌متر جیوه) ایجاد می‌کند،  و هیچ اثر طولانی‌مدتی واضحی بر فشار خون بالا، عوارض قلبی عروقی یا مرگ و میر. یک متاآنالیز در سال 2016 نشان داد که مصرف سیر تأثیری بر سطوح خونی لیپوپروتئین (a)، نشانگر آترواسکلروز، ندارد.[66]از آنجایی که سیر ممکن است تجمع پلاکت ها را کاهش دهد، افرادی که داروهای ضد انعقاد مصرف می کنند در مورد مصرف سیر احتیاط می کنند. دو بررسی هیچ تاثیری از مصرف سیر بر روی سرطان کولورکتال پیدا نکردند. یک متاآنالیز در سال 2016 از مطالعات مورد-شاهدی و همگروهی نشان داد که ارتباط معکوس متوسطی بین مصرف سیر و برخی از سرطان های دستگاه گوارش فوقانی وجود دارد. یک بررسی در سال 2014 شواهد کافی برای تعیین اثرات سیر در پیشگیری یا درمان سرماخوردگی نشان داد. بررسی‌های دیگر به عدم وجود شواهد با کیفیت بالا برای تأثیر قابل توجه سیر بر سرماخوردگی منجر شد.