اسانس بادام زمینی خوراکی

اسانس بادام زمینی خوراکی یکی از محبوبترین اسانس ها در صنایع غذایی محسوب می شود.

اسانس بادام زمینی خوراکی همچنین به عنوان بادام زمینی،  goober (ایالات متحده)،  pindar (ایالات متحده) یا آجیل میمون (بریتانیا)، یک محصول حبوبات است که عمدتا برای دانه های خوراکی آن رشد می کند. به طور گسترده ای در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد می کند که برای تولیدکنندگان تجاری کوچک و بزرگ مهم است.

هم به عنوان حبوبات غلات طبقه بندی می شود و هم به دلیل داشتن روغن زیاد، محصول روغنی.تولید سالانه جهانی بادام‌زمینی پوست‌دار در سال 2016، 44 میلیون تن بود که در راس آن چین با 38 درصد از کل جهان بود. به طور غیر معمول در بین گیاهان زراعی حبوبات، غلاف بادام زمینی به جای روی زمین در زیر زمین (ژئوکارپی) رشد می کند. با در نظر گرفتن این ویژگی، کارل لینه، گیاه شناس، به بادام زمینی لقب خاص hypogaea را داد که به معنای “زیر زمین” است.بادام زمینی متعلق به خانواده گیاه شناسی Fabaceae (یا Leguminosae) است که معمولاً به عنوان خانواده حبوبات، لوبیا یا نخود شناخته می شود. مانند بیشتر حبوبات دیگر، بادام زمینی دارای باکتری های همزیست تثبیت کننده نیتروژن در گره های ریشه است.

ظرفیت تثبیت نیتروژن به این معنی است که بادام زمینی به کود حاوی نیتروژن کمتری نیاز دارد و حاصلخیزی خاک را بهبود می بخشد و باعث می شود در تناوب زراعی ارزشمند باشد.تعریف گیاه شناسی آجیل عبارت است از “میوه ای که دیواره تخمدان آن در زمان بلوغ سفت می شود.” با استفاده از این معیار، بادام زمینی آجیل نیست. با این حال، بادام زمینی معمولاً به عنوان آجیل برای اهداف آشپزی و به طور کلی در زبان انگلیسی رایج طبقه بندی می شود.

اسانس بادام زمینی از نظر طعم و مشخصات غذایی شبیه به آجیل های درختی مانند گردو و بادام است و به عنوان یک آجیل آشپزی، اغلب به روش های مشابه در غذاهای غربی سرو می شود. جنس Arachis بومی آمریکای جنوبی، شرق رشته کوه آند، اطراف پرو، بولیوی، آرژانتین و برزیل است. بادام زمینی کشت شده (A. hypogaea) از هیبرید بین دو گونه وحشی بادام زمینی به وجود آمد که تصور می شود A. duranensis و A. ipaensis باشد. هیبرید اولیه می‌توانست استریل باشد، اما دوبرابر شدن کروموزوم خود به خود باروری آن را بازیابی کرد و چیزی را به وجود آورد که به آن آمفی‌دیپلوئید یا آلوتراپلوئید می‌گویند.

تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان می دهد که هیبریداسیون ممکن است تنها یک بار رخ داده باشد و باعث ایجاد A. monticola، یک شکل وحشی بادام زمینی شده است که در چند مکان محدود در شمال غربی آرژانتین، یا در جنوب شرقی بولیوی، جایی که بادام زمینی ها با ویژگی های وحشی ترین شکل ظاهر می شوند، رخ می دهد. امروزه  و با انتخاب مصنوعی به A. hypogaea رشد می‌کنند.فرآیند اهلی سازی از طریق انتخاب مصنوعی، A. hypogaea را به طور چشمگیری با خویشاوندان وحشی خود متفاوت کرد. گیاهان اهلی تر، فشرده تر و دارای ساختار غلاف متفاوت و دانه های بزرگتر هستند.

از این مرکز اولیه، کشت گسترش یافت و مراکز ثانویه و ثالثی تنوع را در پرو، اکوادور، برزیل، پاراگوئه و اروگوئه تشکیل داد. با گذشت زمان، هزاران نژاد بومی بادام زمینی تکامل یافتند. اینها به شش گونه گیاه شناسی و دو زیرگونه طبقه بندی می شوند (همانطور که در جدول طبقه بندی علمی بادام زمینی ذکر شده است).

زیرگونه A.h. انواع fastigiata در عادت رشد خود عمودی‌تر هستند و دوره‌های کشت کوتاه‌تری دارند. زیرگونه A.h. انواع hypogaea بیشتر روی زمین پخش می شوند و چرخه های محصول طولانی تری دارند.قدیمی ترین بقایای باستان شناسی شناخته شده از غلاف ها حدود 7600 سال قدمت دارند، احتمالاً گونه ای وحشی که در حال کشت بوده یا A. hypogaea در مرحله اولیه اهلی شدن. آنها در پرو یافت شدند، جایی که شرایط آب و هوایی خشک برای حفظ مواد آلی مطلوب است.

تقریباً مطمئناً، کشت بادام زمینی در مرکز مبدا که آب و هوای مرطوب‌تر است، پیش از این بوده است. بسیاری از فرهنگ های پیش از کلمبیا، مانند موچه، بادام زمینی را در هنر خود به تصویر می کشیدند. قبل از ورود اسپانیایی‌ها، کشت به خوبی در آمریکای شمالی تثبیت شده بود. در آنجا، فاتحان، tlālcacahuatl (نام گیاه ناهواتل، از این رو به اسپانیایی cacahuete نامیده می‌شود) را یافتند که برای فروش در بازار Tenochtitlan عرضه شده بود.

تاجران اروپایی بعداً اسانس بادام زمینی را در سراسر جهان پخش کردند و اکنون کشت آن در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری گسترده است. در غرب آفریقا، به طور قابل توجهی جایگزین گیاه زراعی از همان خانواده، بادام زمینی بامبارا شد، که غلاف بذر آن نیز در زیر زمین رشد می کند.

بادام زمینی در طول دوره استعمار به ایالات متحده معرفی شد و به عنوان یک محصول باغی رشد کرد. از سال 1870 به عنوان خوراک دام مورد استفاده قرار گرفت تا اینکه مصرف انسان در دهه 1930 افزایش یافت. وزارت کشاورزی ایالات متحده برنامه ای را برای تشویق تولید کشاورزی و مصرف انسان بادام زمینی در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 آغاز کرد.کره بادام زمینی در دهه 1890 در ایالات متحده تولید شد.

پس از آن که شرکت Beech-Nut شروع به فروش کره بادام زمینی در نمایشگاه جهانی سنت لوئیس در سال 1904 کرد، به خوبی شناخته شد. بادام زمینی خام والنسیا شامل 4 درصد آب، 48 درصد چربی، 25 درصد پروتئین و 21 درصد کربوهیدرات، از جمله 9 درصد فیبر غذایی است (جدول سمت راست، داده های مواد مغذی USDA).بادام زمینی سرشار از مواد مغذی ضروری است. بادام زمینی در مقدار مرجع 100 گرم (3+1⁄2 اونس)، 2385 کیلوژول (570 کیلو کالری) انرژی غذایی را تامین می کند و منبع عالی (تعریف شده به عنوان بیش از 20٪ ارزش روزانه، DV) انرژی غذایی است.

چندین ویتامین B، ویتامین E، چندین ماده معدنی غذایی مانند منگنز (95٪ DV)، منیزیم (52٪ DV) و فسفر (48٪ DV) و فیبر غذایی  چربی ها عمدتاً چند غیراشباع و تک غیراشباع هستند (83٪ از کل چربی ها در صورت ترکیب).برخی از مطالعات نشان می دهد که مصرف منظم بادام زمینی با خطر ویژه کمتر مرگ و میر ناشی از برخی بیماری ها مرتبط است. با این حال، طرح های مطالعه اجازه نمی دهد که علت و معلول استنباط شود.

به گفته سازمان غذا و داروی ایالات متحده، “شواهد علمی نشان می دهد، اما ثابت نمی کند که خوردن 1.5 اونس در روز از اکثر آجیل ها (مانند بادام زمینی) به عنوان بخشی از رژیم غذایی کم چربی اشباع شده و کلسترول ممکن است خطر بیماری قلبی را کاهش دهد. بادام زمینی گیاهی علفی یکساله است که ارتفاع آن 30 تا 50 سانتی متر (12 تا 20 اینچ) است. به عنوان یک حبوبات، متعلق به خانواده گیاه شناسی Fabaceae است که به عنوان Leguminosae نیز شناخته می شود و معمولاً به عنوان خانواده حبوبات، لوبیا یا نخود شناخته می شود.

مانند اکثر حبوبات دیگر، بادام زمینی دارای باکتری های همزیست تثبیت کننده نیتروژن در گره های ریشه خود است.برگها متقابل و دارای چهار برگچه (دو جفت مخالف، بدون برگچه انتهایی) هستند. طول هر برگچه 1 تا 7 سانتی متر (1⁄2 تا 2+3⁄4 اینچ) و 1 تا 3 سانتی متر (1⁄2 تا 1+1⁄4 اینچ) است. مانند بسیاری از حبوبات دیگر، برگها نکتیناستیک هستند. یعنی حرکات “خواب” دارند که در شب بسته می شوند.

گل‌ها 1 تا 1.5 سانتی‌متر (3⁄8 تا 5⁄8 اینچ) و نارنجی مایل به زرد با رگه‌های قرمز هستند. آنها به صورت خوشه های زیر بغل روی ساقه های بالای زمین منتقل می شوند و فقط یک روز دوام می آورند. تخمدان در قاعده چیزی که به نظر می رسد ساقه گل است قرار دارد اما یک فنجان گلدار بسیار کشیده است.میوه‌های بادام‌زمینی در زیر زمین رشد می‌کنند، یک ویژگی غیرعادی که به نام ژئوکارپی شناخته می‌شود.

پس از لقاح، یک ساقه کوتاه در پایه تخمدان – که اغلب به آن ژینوفور گفته می شود، اما به نظر می رسد بخشی از تخمدان است – دراز می شود و ساختار نخ مانندی را تشکیل می دهد که به عنوان “میخ” شناخته می شود. این میخ در خاک رشد می کند و به میوه اجازه می دهد تا در زیر زمین رشد کند. این غلاف ها که از نظر فنی حبوبات نامیده می شوند، 3 تا 7 سانتی متر (1 تا 3 اینچ) طول دارند و معمولاً حاوی یک تا چهار دانه هستند. پوسته میوه بادام زمینی عمدتاً از یک مزوکارپ با چندین رگبرگ بزرگ تشکیل شده است که طول آن را طی می کنند.

بو دادن خشک بادام زمینی یک شکل معمول آماده سازی است. بادام زمینی خشک را می توان در پوسته برشته کرد یا پوست آن را در فر خانگی باز کرد و در دمای 177 درجه سانتیگراد (351 درجه فارنهایت) به مدت 15 تا 20 دقیقه (پوسته شده) و 20 تا 25 دقیقه پخت. (در پوسته).بادام زمینی آب پز یک میان وعده محبوب در هند، چین، غرب آفریقا و جنوب ایالات متحده است. در جنوب ایالات متحده، بادام زمینی آب پز اغلب در آب شور تهیه می شود و در غرفه های کنار خیابان فروخته می شود.می توان بین بادام زمینی خام و سبز تمایز قائل شد.

بادام زمینی سبز اصطلاحی برای توصیف بادام زمینی تازه برداشت شده در مزرعه است که آبگیری نشده است. آنها در طول فصل رشد از فروشگاه های مواد غذایی، توزیع کنندگان مواد غذایی و بازارهای کشاورزان در دسترس هستند. بادام زمینی خام نیز نپخته است اما خشک شده/آب داده شده است و باید قبل از جوشاندن مجدد آب شود (معمولاً در یک کاسه پر از آب در طول شب).

پس از آبگیری مجدد، بادام زمینی خام آماده برای جوشاندن است. کره بادام زمینی یک خمیر غذایی یا اسپری است که از بادام زمینی بو داده خشک آسیاب شده تهیه می شود. اغلب حاوی مواد اضافی است که طعم یا بافت را تغییر می دهند، مانند نمک، شیرین کننده ها یا امولسیفایرها. بسیاری از شرکت‌ها با افزودن انواع طعم‌دهنده مانند شکلات، کیک تولد، و کشمش دارچینی، روی کره بادام‌زمینی ساده به طور سنتی تغییراتی را اضافه کرده‌اند.

کره بادام زمینی به عنوان پاشیده روی نان، نان تست یا کراکر سرو می شود و برای تهیه ساندویچ (مخصوصاً ساندویچ کره بادام زمینی و ژله) استفاده می شود. همچنین در تعدادی از شیرینی‌ها، مانند بارهای گرانولا با طعم بادام زمینی یا کروسان و سایر شیرینی‌ها استفاده می‌شود. ایالات متحده صادرکننده پیشرو کره بادام زمینی است و خود سالانه 800 میلیون دلار کره بادام زمینی مصرف می کند. آرد بادام زمینی از بادام زمینی له شده، کاملاً یا تا حدی بدون چربی تهیه می شود.

آرد بادام زمینی، بسته به مقدار چربی حذف شده، دارای پروتئین بسیار متراکم است و تا 52.2 گرم (1.84 اونس) در هر 100 گرم (3.5 اونس) را فراهم می کند. متخصصان آشپزی از آرد بادام زمینی به عنوان غلیظ کننده سوپ، طعم دهنده و تقویت کننده معطر در نان ها، شیرینی ها و غذاهای اصلی استفاده می کنند. کنسانتره ها و جدایه های پروتئین بادام زمینی به صورت تجاری از آرد بادام زمینی بدون چربی و با استفاده از روش های مختلفی تولید می شوند.

کنسانتره آرد بادام زمینی (حدود 70 درصد پروتئین) با حذف بیشتر روغن و اجزای غیر پروتئینی محلول در آب از مغزهای پوست کنده تولید می شود. پرس هیدرولیک، پرس پیچ، استخراج با حلال و پیش پرس و به دنبال آن استخراج با حلال ممکن است برای حذف روغن استفاده شود، پس از آن جداسازی و خالص سازی پروتئین انجام می شود. بادام زمینی به ویژه در غذاهای پرو و مکزیکی رایج است که هر دو با مواد بومی و اروپایی ترکیب می شوند.

به عنوان مثال، در پرو، یک غذای سنتی محبوب Picante de cuy است،  یک خوکچه هندی بوداده که در سس بادام زمینی آسیاب شده (مواد اولیه بومی آمریکای جنوبی) با پیاز و سیر برشته (مواد تشکیل دهنده غذاهای اروپایی) سرو می شود. همچنین، در شهر آرکیپا پرو، غذایی به نام اوکوپا از سس صافی از بادام زمینی برشته و فلفل تند (هر دو بومی منطقه) با پیاز، سیر و روغن برشته تشکیل شده است که روی گوشت یا سیب زمینی ریخته می شود. مثال دیگر فریکاسی است که مخلوط مشابهی را با غذاهای دریایی سرخ شده یا مرغ آب پز و خرد شده ترکیب می کند.

این غذاها عموماً به نام آجیس به معنای «فلفل تند» شناخته می‌شوند، مانند آجی د پولو و آجی د ماریسکو (آژی‌های غذاهای دریایی ممکن است بادام زمینی را حذف کنند). در مکزیک نیز از آن برای تهیه غذاهای سنتی مختلف مانند مرغ در سس بادام زمینی (encacahuatado) استفاده می شود و به عنوان ماده اصلی برای تهیه سایر غذاهای معروف مانند پیپیان قرمز، مول پوبلانو و مول سیاه اواکساکان استفاده می شود.

به همین ترتیب، در دوران استعمار در پرو، اسپانیایی‌ها از بادام زمینی برای جایگزینی آجیل‌هایی استفاده می‌کردند که در محلی در دسترس نبود، اما به‌طور گسترده در غذاهای اسپانیایی استفاده می‌شد، مانند بادام و دانه‌های کاج، معمولاً آسیاب شده یا به‌عنوان خمیر مخلوط با برنج، گوشت و سبزیجات برای غذاهایی مانند برنج پلو. .در سراسر منطقه، بسیاری از آب نبات ها و تنقلات با استفاده از اسانس بادام زمینی درست می شوند.

در مکزیک، یافتن آنها در ارائه های مختلف به عنوان میان وعده یا آب نبات معمول است: بادام زمینی شور، “ژاپنی”، پرالین، انچیلادو یا به شکل یک شیرینی سنتی ساخته شده با بادام زمینی و عسل به نام پالانکتا و حتی به عنوان مارزیپان بادام زمینی.

شکل مشابهی از آب نبات بادام زمینی در برزیل به نام pé-de-moleque وجود دارد که با بادام زمینی و ملاس ساخته می شود که از نظر شکل شبیه چیکی هندی است. ایالت جورجیا در تولید بادام زمینی با 49 درصد سطح زیرکشت و تولید بادام زمینی در ایالات متحده پیشتاز است.

در سال 2014، کشاورزان 591000 هکتار بادام زمینی کشت کردند که 2.4 میلیارد پوند محصول داشت. معروف ترین کشاورز بادام زمینی جیمی کارتر از شهرستان سامتر، جورجیا بود که در سال 1976 رئیس جمهور ایالات متحده شد.در ایالات متحده و کانادا از بادام زمینی در آب نبات، کیک، کلوچه و سایر شیرینی ها استفاده می شود.

به صورت جداگانه آنها را به صورت بو داده خشک با نمک یا بدون نمک مصرف می کنند. نود و پنج درصد از کانادایی ها بادام زمینی یا کره بادام زمینی می خورند، با مصرف متوسط سالانه 3 کیلوگرم (6+1⁄2 پوند) بادام زمینی برای هر نفر، و 79 درصد کانادایی ها کره بادام زمینی را به صورت هفتگی مصرف می کنند.

در ایالات متحده، بادام‌زمینی و کره بادام‌زمینی در رژیم‌های غذایی آمریکا نقش اساسی دارند و معمولاً به عنوان غذاهای راحتی در نظر گرفته می‌شوند. بادام زمینی تا قرن نوزدهم در نمایشگاه ها یا توسط اپراتورهای چرخ دستی فروخته می شد.

کره بادام زمینی یک غذای رایج مبتنی بر بادام زمینی است که نیمی از کل مصرف بادام زمینی آمریکا و 850 میلیون دلار در خرده فروشی سالانه را نشان می دهد.[5وپ بادام زمینی در منوی رستوران های ایالت های جنوب شرقی یافت می شود. در برخی از مناطق جنوبی ایالات متحده، بادام زمینی را برای چند ساعت می جوشانند تا نرم و مرطوب شود. بادام زمینی نیز گاهی اوقات درون پوسته سرخ می شود.

به ازای هر نفر، آمریکایی ها سالانه 2.7 کیلوگرم (6 پوند) محصول بادام زمینی می خورند و در مجموع 2 میلیارد دلار برای خرید خرده فروشی بادام زمینی هزینه می کنند. در سال 2020، تولید جهانی بادام زمینی (که به عنوان بادام زمینی در پوست گزارش شده است) 54 میلیون تن بود که 8 درصد نسبت به تولید سال 2019 افزایش داشت.

چین 34 درصد از تولید جهانی را در اختیار داشت و پس از آن هند (19 درصد) (جدول) قرار دارد. دیگر تولیدکنندگان مهم نیجریه، ایالات متحده و سودان بودند. بادام زمینی مصارف صنعتی مختلفی دارد. رنگ، لاک، روغن روان کننده، پانسمان های چرمی، پولیش مبلمان، حشره کش ها و نیتروگلیسیرین از روغن بادام زمینی ساخته می شوند. صابون از روغن صابونی شده تهیه می شود و بسیاری از لوازم آرایشی حاوی روغن بادام زمینی و مشتقات آن هستند. بخش پروتئین در ساخت برخی از الیاف نساجی استفاده می شود.

پوسته بادام زمینی در ساخت پلاستیک، تخته دیواری، مواد ساینده، سوخت، سلولز (مورد استفاده در ابریشم مصنوعی و کاغذ) و موسیلاژ (چسب) استفاده می شود. بادام زمینی در خاک لومی سبک و شنی با pH 5.9-7 بهترین رشد را دارد.

ظرفیت آنها برای تثبیت نیتروژن به این معنی است که بادام زمینی ها در صورتی که به درستی ندوله شوند، از کودهای حاوی نیتروژن بهره کمی می برند یا اصلاً بهره نمی برند،  و حاصلخیزی خاک را بهبود می بخشند. بنابراین در تناوب زراعی ارزشمند هستند. همچنین، عملکرد خود محصول بادام زمینی در تناوب از طریق کاهش بیماری ها، آفات و علف های هرز افزایش می یابد.

به عنوان مثال، در تگزاس، اسانس بادام زمینی خوراکی در یک چرخش سه ساله با ذرت 50 درصد بیشتر از بادام زمینی چرخانده شده تولید می کند. سطوح کافی از فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و ریز مغذی‌ها نیز برای عملکرد خوب ضروری است. بادام زمینی برای رشد خوب به هوای گرم در طول فصل رشد نیاز دارد. آنها را می توان با کمتر از 350 میلی متر (14 اینچ) آب پرورش داد،  اما برای بهترین محصول به حداقل 500 میلی متر (20 اینچ) نیاز است.

بسته به شرایط رشد و رقم بادام زمینی، برداشت معمولاً 90 تا 130 روز پس از کاشت برای زیرگونه A.h است. انواع fastigiata و 120 تا 150 روز پس از کاشت برای زیرگونه A.h. انواع هیپوگا. زیرگونه A.h. انواع hypogaea محصول بیشتری دارند و معمولاً در جایی ترجیح داده می شوند که فصل رشد به اندازه کافی طولانی باشد.

گیاهان بادام زمینی زمانی که غلاف ها در حال رشد هستند به تولید گل ادامه می دهند. بنابراین، برخی از غلاف ها حتی زمانی که برای برداشت آماده هستند، نابالغ هستند. برای به حداکثر رساندن محصول، زمان برداشت مهم است. اگر خیلی زود باشد، تعداد زیادی غلاف نارس خواهند بود. اگر دیر شود، غلاف ها از ساقه جدا می شوند و در خاک می مانند.

برای برداشت، کل گیاه از جمله بیشتر ریشه ها را از خاک خارج می کنند. غلاف ها با شبکه ای از رگبرگ های برجسته پوشیده شده و بین دانه ها منقبض شده اند.عوامل اصلی محدود کننده عملکرد در مناطق نیمه خشک، خشکسالی و تنش دمای بالا است.

مراحل رشد تولیدمثلی قبل از گلدهی، در زمان گلدهی و در اوایل رشد غلاف به ویژه به این محدودیت ها حساس است. به غیر از نیتروژن، فسفر و پتاسیم، سایر کمبودهای مواد مغذی که باعث کاهش قابل توجه عملکرد می شوند عبارتند از کلسیم، آهن و بور. تنش های بیوتیک عمدتاً شامل آفات، بیماری ها و علف های هرز می شود.

در بین حشرات آفات، غلاف‌خوارها، شته‌ها و کنه‌ها اهمیت دارند. مهم ترین بیماری ها لکه های روی برگ، زنگ زدگی و قارچ مولد سم آسپرژیلوس است. برداشت در دو مرحله انجام می‌شود. در سیستم‌های مکانیزه، از دستگاهی برای بریدن ریشه اصلی گیاه بادام زمینی با بریدن خاک درست زیر سطح غلاف‌های بادام زمینی استفاده می‌شود.

دستگاه “بوته” را از روی زمین بلند می کند، آن را تکان می دهد، سپس آن را برعکس می کند و گیاه را وارونه می گذارد تا بادام زمینی را از خاک دور نگه دارد. این به اسانس بادام زمینی اجازه می دهد تا به آرامی تا کمی کمتر از یک سوم سطح رطوبت اولیه خود طی سه تا چهار روز خشک شود. به طور سنتی، بادام زمینی را با دست می کشیدند و برعکس می کردند.

پس از اینکه بادام زمینی ها به اندازه کافی خشک شدند، آنها را کوبیده می کنند و غلاف های بادام زمینی را از بقیه بوته ها جدا می کنند. بادام زمینی باید به درستی خشک شود و در شرایط خشک نگهداری شود. اگر رطوبت آنها خیلی زیاد باشد یا شرایط نگهداری نامناسب باشد، ممکن است توسط قارچ قارچی Aspergillus flavus آلوده شوند.

بسیاری از سویه های این قارچ مواد سمی و بسیار سرطان زا به نام آفلاتوکسین آزاد می کنند. روغن بادام زمینی یک روغن رایج برای پخت و پز و سالاد، 46٪ چربی های تک غیراشباع (در درجه اول اسید اولئیک)، 32٪ چربی های اشباع نشده چندگانه (در درجه اول اسید لینولئیک)، و 17٪ چربی های اشباع شده (در درجه اول اسید پالمیتیک) است.

این روغن که از بادام زمینی کامل با استفاده از روش ساده آب و سانتریفیوژ استخراج می‌شود، توسط برنامه پشتیبانی از حیات پیشرفته ناسا برای ماموریت‌های طولانی مدت انسانی در آینده در نظر گرفته شده است.

اسانس بادام زمینی:

اسانس بادام زمینی، همچنین به عنوان روغن بادام زمینی یا روغن آراشیس شناخته می شود، یک روغن گیاهی است که از بادام زمینی به دست می آید. روغن معمولاً طعم ملایم یا خنثی دارد اما اگر با بادام زمینی بوداده تهیه شود، طعم و عطر قوی‌تری دارد.

اغلب در غذاهای آمریکایی، چینی، هندی، آفریقایی و آسیای جنوب شرقی، هم برای پخت و پز عمومی و هم در مورد روغن بو داده، برای طعم بیشتر استفاده می شود. اسانس بادام زمینی نسبت به بسیاری از روغن های پخت و پز دیگر نقطه دود بالایی دارد، بنابراین معمولاً برای سرخ کردن غذاها استفاده می شود.

اسانس بادام زمینی تصفیه نشده به عنوان طعم دهنده برای غذاهای مشابه روغن کنجد استفاده می شود. روغن(اسانس) بادام زمینی تصفیه شده معمولاً برای سرخ کردن دسته های حجمی غذاهایی مانند سیب زمینی سرخ کرده استفاده می شود و نقطه دود آن 450 درجه فارنهایت / 232 درجه سانتی گراد است.

اسیدهای چرب جزء اصلی آن عبارتند از اولئیک اسید (46.8٪ به عنوان اولئین)، اسید لینولئیک (33.4٪ به عنوان لینولئین)، و اسید پالمیتیک (10.0٪ به عنوان پالمیتین). روغن همچنین حاوی مقداری اسید استئاریک، اسید آراشیدیک، اسید بهنیک، اسید لیگنوسریک و سایر اسیدهای چرب است.

کسانی که به اسانس بادام زمینی آلرژی دارند می توانند روغن(اسانس) بادام زمینی بسیار تصفیه شده مصرف کنند، اما باید از روغن های ارگانیک از فشار اول اجتناب کنند. بیشتر روغن‌های بادام‌زمینی بسیار تصفیه‌شده آلرژن‌های بادام‌زمینی را حذف می‌کنند و نشان داده شده است که برای «اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به آلرژی به بادام‌زمینی» بی‌خطر هستند.

با این حال، روغن بادام زمینی فشرده ممکن است آلرژن ها را از بین نبرد و بنابراین برای افراد مبتلا به آلرژی به بادام زمینی می تواند بسیار خطرناک باشد.از آنجایی که درجه پردازش برای هر محصول خاص اغلب نامشخص است، بسیاری معتقدند که “اجتناب احتیاطی است”